FLORA

Czarna Góra – szczyt 1205 m n.p.m. w Masywie Śnieżnika. Stoki wschodnie i zachodnie
opadają, odpowiednio, 500-700 m w dolinę Siennej i ku Rowowi Górnej Nysy. Północne i
południowe stoki Czarnej Góry wznoszą się ponad grzbiet Żmijowca i Krowiarek na wysokość
150-300 m. Ośrodek Narciarski Czarna Góra to kompleks tras narciarskich i nartostrad położony na
północno-wschodnich stokach Czarnej Góry (1205 m n.p.m.) i Żmijowca (1153 m n.p.m.). Czarna Góra położna jest w Śnieżnicki Parku Krajobrazowym.  W najwyższym punkcie Parku, na kopule Śnieżnika okres wegetacyjny trwa od 148 dni na Hali pod Śnieżnikiem, do 131 dni na szczycie. Głównym gatunkiem lasotwórczym jest świerk, który jest
dominującym, zbyt mało jest gatunków liściastych. Dominacja świerka powoduje, iż miejscowe
drzewostany są zasobne (średnia zasobność wynosi 236m3), ale ich cechą negatywną jest zarazem
niska odporność na niekorzystne warunki siedliskowe. Obszar Masywu Śnieżnika jest unikatową w
skali Sudetów i Polski ostoją roślinności, zróżnicowanej pod względem ekologicznym i
geograficznym. 

​

Znaczna różnorodność gatunkowa flory wysokogórskiej związana jest zwłaszcza z fragmentami
świerkowych borów górnoreglowych. Na szczególne wyróżnienie wśród ciekawej flory szczytowej
części śnieżnika zasługuje występowanie tu, na jedynych stanowiskach w Polsce, dzwonka
brodatego i owsicy spłaszczonej, roślin o charakterze borealno-subalpejskim.1
Na inwentaryzowanym terenie zieleń jest wynikiem celowych działań człowieka związanych z
gospodarką leśną, jak i wynikiem sukcesji naturalnej. Przedmiotowe drzewa są w stanie sanitarnym
ogólnie dobrym lub bardzo dobrym. Drzewa na których powstanie Park Linowy znajdują się w
bezpośrednim sąsiedztwie trasy zjazdowej oraz wyciągu narciarskiego. Przeważająca część rosnących na tym obszarze drzew to świerki pospolite stanowiące skrajnię lasu.